وضع موجود
– وضعیت اقتصادی
کشور در 40 ساله اخیر با توجه به مشکلات و مسائلی که هر روز دامن کشور را گرفته مانند جنگ و محاصره اقتصادی و ترس از حمله آمریکا و درگیریهای داخلی ، به اقتصاد نگاه درستی نداشته است . از طرف دیگر حکومت هیچ وقت از سرمایه داران بزرگ و کارخانه داران و کسانیکه حقوق بگیر زیادی داشته باشند، خوشش نمی آید و کلمات بازمانده از فرهنگ کمونیستی مانند سرمایه دار، زالوهای اجتماع، مرفهین بی درد، استثمار کنندگان کارگر و کشاورز، تفاله های امپریالیست هنوز رایج است و همچنین احساس حکومت اینست که طبقه قوی ثروتمند دین و ایمان حسابی ندارد و هم اینکه احتمالا دل خوشی هم از حکومت مذهبی نداشته باشند و اینگونه در این 40 ساله هر وقت فردی بلحاظ اقتصادی بزرگ شده ، یا سر از دادگاه و زندان درآورده مانند محسن پهلوان (پدیده) و بابک زنجانی، یا اموالش توسط بیت رهبری تصرف شده مانند محسن رمضانی و اکثرا اینگونه افراد را بعلت رشوه و ارتباط با بیگانه و سوء استفاده بازداشت کرده و سیستمشان را از هم پاشیده اند، شاید بنظر بیاید اینجا دارد از افراد فوق دفاع میشود، موضوع اینست که افراد فوق تا خیلی بزرگ نشدند، حساسیتی برای حکومت نداشتند و کسی هم پرونده اعمالشان را بررسی نکرد. بنابراین اقتصاد خصوصی که بنیان اقتصاد یک کشور را میسازد در ایران شکل نگرفت و اقتصاد دولتی هم با توجه به تعویض مداوم مدیران در دولتها با خطهای مختلف عمدتا ضررده بوده و بیشتر سربار کشور است تا پیش برنده آن. دولتهای گرفتار کشور که بیشتر نیرویشان صرف درگیریهای جناحی و حل مشکلاتی که کشورهای بزرگ مخالف کشور سر راهشان قرار میدهند، میشود و از طرفی تلاششان در جهت توجیه مردم برای اعتقاد مذهبی بیشتر است، بار بزرگ صنعت و اقتصاد دولتی بر پشتشان همیشه سنگینی کرده و نتوانستند سامانی به آن بدهند و چندین بار هم تلاشهایی صورت گرفت که صنایع و شرکتهای دولتی به بخش خصوصی واگذار شود ولی با کوته نگری دست اندرکاران و ترس از ضرر و نگرانی بیشتر از سود کلان صاحبان جدید، به نتیجه نرسید و اینگونه صنایع عظیم نفت و خودرو و صنایع سنگین و شرکتهای بزرگ خدماتی ،بارهزینه های جاری و کارکنان بیش از حد را یدک میکشند بدون سودآوری و توسعه. شرکتهایی که نه تنها سودآوری برای دولت ندارند بلکه در تمام این 40 سال ردیفهای بودجه دولتی به آنها اختصاص داده شده و میبینیم شرکتهای بزرگ خودرویی همان کاری را میکنند که در سال 1346 انجام میدادند و ما هنوز یک خودرو ملی بدون وابستگی به خارج نداریم و عمدتا وظیفه خرید و مونتاژ و فروش به ملت را انجام دادند. هنوز داریم پژو 405 دهه 1990 را بخورد مردم میدهیم و پژو 206 سال 2000 و پراید دهه 1990 کره بدون اعمال تغییراتی که سازنده اصلی در این سالها در شکل و بدنه و موتور و تکنولوژی آنها داده است و بخاطر حفظ این کارخانه ها، عوارض 100درصدی و یا بیشتر را به کالاهای مشابه خارجی بستیم ومردممان را مجبور کردیم که یا کالای ناقص نیمه وطنی استفاده کنند و یا کالای مشابه خارجی را با چند برابر قیمت استفاده کنند و اینگونه هزینه های زندگی را برای مردم نسبتا فقیر کشور سنگین تر نموده ایم.
پژو 405 که30 سال است مونتاژ و عرضه میشود
پژو 508 جایگزین 405 در فرانسه
پژو 206 در ایران
پژو 208 فرانسه
در سال 57 که انقلاب شد، کشورهای همرتبه اقتصادی و علمی ما کره جنوبی بود و ترکیه و کشورهای پاکستان، امارات متحده عربی، عراق و افغانستان اقتصاد ضعیفتری داشتند و اینک پس از 40 سال بی توجهی و اعمال سیاستهای غلط اقتصادی ، ترکیه و کره جنوبی خیلی از ما جلوتر رفته اند و در برخی جهات ما از افغانستان و پاکستان هم داریم عقبتر می افتیم.
مقایسه درآمد سرانه ایران و کره جنوبی و بوتسوانا در 50 سال گذشته
حداقل دستمزد ماهیانه چند کشور در سال 2017
ترکیه 472 دلار
کره جنوبی 1123 دلار
عراق 295 دلار
عربستان سعودی 800 دلار
شانگهای چین 317 دلار
پاکستان 158 دلار
ایران 110 دلار
آنگولا 140 دلار
سعید لیلاز که کارشناس اقتصادی است میگوید درآمد سرانه کشور کمتر از سال 1355است و ما نتوانستیم ثروت کافی تولید کنیم.
مقایسه ارقام صادرات سال 2017 چند کشور
ترکیه 157 میلیارد دلار
ایران 92 میلیارد که 50 میلیارد دلار آن نفت است
کره جنوبی 574 میلیارد دلار
امارات 314 میلیارد دلار
با توجه به عدم امنیت ثروت و ثروتمند در ایران و عدم وجود جایگاه اجتماعی صحیحی برای سرمایه داران، کارآفرینان و ثروتمندان و نبود قوانین شفاف برای دفاع از حقوق این طبقه، بسیاری از آنان پس از رسیدن به سطح قابل قبولی از ثروت ، سرمایه های خود را خارج میکنند و در کشورهای دیگر به کار و زندگی میپردازند و اینگونه بخش قابل توجهی از ثروت اندوخته کشور خارج میشود. ثروتی که باید منجر به توسعه اقتصادی بیشتر و کارآفرینی بیشتر شود.
سعدی نام
شهریور 97
WWW.SADINAM.COM آدرس سایت
