آزادی در ایران اسلامی
امیر حسین میراسماعیلی خبرنگار جهان صنعت بخاطر طنزی که در اینستاگرام شخصی خود نوشته بود به ده سال زندان تعزیزی و دو سال محرومیت از فعالیت رسانه ای و جزای نقدی محکوم شد.
این حکم، دستاورد تامین آزادیهای سیاسی اجتماعی توسط جمهوری اسلامی بر اساس ماده 3 قانون اساسی کشور است. ایران چون بر اساس قانونش یک کشور مذهبی است، هر گونه اعلام نظر در مورد مذهب رسمی کشور یکنوع فعالیت سیاسی محسوب میشود و نمیتوان در ایران مرزی بین مذهب و سیاست ایجاد کرد و اگر بر اساس قانون، مردم حق داشته باشند فعالیت سیاسی مخالف دولت داشته باشند، حق خواهند داشت که در مورد مذهب رسمی هم که جزو سیاست کشور است نقد و اعلام نظر کنند. خبرنگار جوان فوق نه مخالفتی با سیاست کشور داشته و نه با مذهب، صرفا در اینستاگرام شخصی خود که بیننده بسیار محدودی دارد و بنوعی خانه اش محسوب میشود، طنزی نوشته است و ناگهان سردمداران کشور تمام مشکلات تحریمها و سه برابر شدن نرخ دلار و بالطبع همه مایحتاج مردم و اینهمه سوء استفاده هزار میلیاردی از منابع کشور را بیخیال شده و تصمیم به تادیب این خبرنگار جوان گرفتند و در حالی که هنوز پس از سالها دادگاه بابک زنجانی و دهها اختلاس کننده میلیاردی اموال کشور به نتیجه نرسیده، اول تصمیم به تعیین سرنوشت این جوان طنزپرداز گرفتند و بنوعی دو خط طنز او را خطرناکتر از بالا کشیدن چند هزار میلیارد تشخیص دادند.
آیا مردم این کشور حق ندارند در مورد کلیشه های فکری و اجتماعی تردید کنند و آنرا به چالش بکشانند و در موردش تحقیق کنند ؟ آیا حق ندارند تردیدهای خود را با خانواده و دوستان و کسانیکه با آنان ارتباط دارند درمیان بگذارند تا یا متقاعد شوند و یا متقاعد کنند؟ آیا در این کشور کسی حق ندارد در مورد وجود خدا و اساس اسلام شک کند و سئوال بپرسد ؟
هر جوانی که تردیدی در مورد واقعیت ائمه پیدا کند باید ده سال زندان برود؟ آیا این همان اسلامی است که ما به جهانیان وعده میدهیم؟ آیا اینگونه مذهب را به سیاهچالی که کسی امکان خروج از آنرا ندارد تبدیل نکردیم؟ حکم دادگاه برای خبرنگار فوق شبیه احکام کلیساهای قرن 16 و انگیزیسیون مذهبی است. در عصری که ما زندگی میکنیم سه حکومت مذهبی خودنمایی میکند، اولی اسرائیل که بخاطر دفاع از یهودیت سالهاست میلیونها نفر را آواره کرده، کشته و زندانی کرده و اخیرا قانون دولت یهود را تصویب کرد که اسرائیل مختص یهودیان است و پیروان سایر مذاهب هیچ گونه حقی ندارند که شامل بیش از 50 درصد مسلمان آن کشور میشود.
دومی جریان طالبان و داعش است که صدها هزار نفر را در افغانستان، عراق، سوریه و چند کشور آفریقایی کشت و با قوانین بدوی و شلاق و گردن زدن و زندانی کردن زنها در خانه ها داعیه تعالی انسانیت در جهان را دارد.
و سومی هم که ایران است و در پناه اسلام ناب محمدی، خبرنگاری را بخاطر طنز ده سال زندانی میکند و دختران بجرم برداشتن روسری به بیست سال زندان محکوم میشوند و شلاق زدن بابت معاشرت دختر و پسر و مشروبخواری امری رایج است .
ما دختران ورزشکارمان را برای شرکت در مسابقات بین المللی، تقریبا در لحاف میپیچیم و باز در صورت مدال آوردن توان نمایش مسابقه آنها را در تلویزیون نداریم مثل بسکتبال سه نفره دختران و ووشو دختران، در اندونزی و مردم را مجبور میکنیم از شبکه های خارجی آنرا تماشا کنند. مدعی هستیم که قوی ترین کشور جهانیم ولی با نمایش مو و اندام یک دختر در تلویزیون، تمام بنیانهای امنیتی و مذهبی کشور به لرز در می آید!
تنها خط قرمز کشور حفظ روسری دختران و جلوگیری از ورود آنها به ورزشگاهها شده است. اگر اینقدر دختران مایه دردسر حکومت شده اند، مانند صدر اسلام همه را زنده بگور کنیم و راحت شویم. جالب اینکه ایران ، اسرائیل و داعش هر سه یک مشی را دارند ولی هر کدام آن دو تای دیگر را واپس گرا، مرتجع و دیکتاتور و جنایتکار میداند و دیگر اینکه ایران و افغانستان سالهاست پایگاه ترویج اسلام با تبلیغ و توسل به زور شده اند یکی شیعه و آن یکی سنی و داعیه نجات جهان و بشریت را با توسل به مذهب دارند . جداول ضریب هوشی کشورها، ضریب هوشی این دوکشور را پایینتر از نیمی از کشورها محاسبه کرده است.
سعدی نام مرداد 97
WWW.SADINAM.COM آدرس سایت
